دوستانم در ایران کمابیش در وضعیت بزن و برقص هستند. حداقل صدایشان پشت تلفن اینگونه است. شب ها به اتفاق بیرون می روند و فالوده منصور می خورند. گاهی هم از همان کنار پیاده رو به من زنگی می زنند.
من را سنده (تکه گه کوچک) خطاب می کنند.
کارهای گروهی شان من را سر کیف می آورد.
من را سنده (تکه گه کوچک) خطاب می کنند.
کارهای گروهی شان من را سر کیف می آورد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر