قبلن ها یک تکلیفی بود بر همگان که در پارتی های ایرانی بعد از بزن و برقص ملت باید دور هم می نشستند و چراغ ها را خاموش می کردند و “گل گلدون من” می خواندند. حالا اینکه چقدر این مساله به مرور روی اعصاب من رفت به کنار؛ می خواستم بگویم که الان من این “یار دبستانی” را که می شنوم حالت چندشی بهم دست می دهد در همان اندازه ها.