ستاره ها را ازنو در آسمان پاشيد و دستي هم به صورت افسرده ماه ما كشيد...
و تو هم مي‌بيني كه تاك بي برگ ما را چه هنرمندانه جلا داده ...
و نامش را اگر بپرسي ... معماري است از جنس زمان و همانقدر نازنين
كه نازنين نگارش بخوانم...
ممنون از صفاي خودت و صفايي كه به اينجا دادي
سپيدتاك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر