به گمانم مرز بین بچه خر خوان (nerd) بودن و با بچه با حال (cool) بودن قدری نامشخص است. کسانی که  چندین سال را در دانشگاه سپری کرده اند همیشه در خطر لوس و نجوش و نچسب بودن قرار دارند. اینها همین هایی هستند که تا در جمعی غیر دانشگاهی قرار می گیرند که کمی (به نظر خودشان) بی منطق و مبتذل است یا فورا ناآرام می شوند و عذاب می کشند یا اینکه برای اینکه نشان دهند باحال هستند به وادی خوشمزگی های دست چندم می روند که کار را خراب تر می کند. گویا چاره ی مشخصی هم ندارد. شاید باید از همان سالیان اول دانشجویی، که هنوز ذهن ها بازتر و منعطف تر هستند، ارتباط با جمع های غیر دانشگاهی را خوب نگه داشت.